Ξεφυλλίζοντας τις σημειώσεις μου για αυτό το μυθιστόρημα, σημειώσεις που είχαν κρατηθεί εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου σαν πρωτοξεκινούσα να το γράφω, παρατήρησα υπογραμμισμένη τη λέξη: καλοσύνη. Ήρθε τότε στο νου μου ότι αυτή ήταν η «σπίθα», ο κύριος λόγος που υπάρχει σήμερα αυτό το βιβλίο. Διακαής μου πόθος ήταν να περιγράψω με όσο γίνεται γλαφυρότερα στοιχεία την απόλυτη καλοσύνη που μπορεί να χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο.
Στόχος, που όπως αποδείχτηκε δεν ήταν εύκολος, διότι ενέχει σημαντικούς κινδύνους αποπροσανατολισμού και μονοτονίας η προσπάθεια να παρουσιάσεις έναν άνθρωπο κατά κάποιο τρόπο «χωρίς χρώμα», χωρίς ακραίες διακυμάνσεις. Με τρομοκρατούσα η ιδέα, καθώς προχωρούσε το βιβλίο, μην τυχόν και αντί να παρουσιάσω αυτό που ήθελα, πετύχαινα να κουράσω τον αναγνώστη με τη μονοτονία της ζωής ενός, απλώς, καλού ανθρώπου. Αυτό με άγχωνε συνεχώς μα ήμουν αποφασισμένη να μη σταματήσω παρά να το τελειώσω και κατόπιν να το διαβάσω και να το κρίνω όσο γινόταν πιο αμερόληπτα. Έπεισα τον εαυτό μου πως μπορούσα να το σκίσω, να το εξαφανίσω, αν διαπίστωνα πως αντί για ένα μυθιστόρημα με σημείο αναφοράς την αφοσίωση κατέληγε να γίνει απλώς το ψυχογράφημα ενός καλού ανθρώπου. Το διάβασα λοιπόν στο τέλος και σήμερα αυτό το βιβλίο βρίσκεται εδώ, στα χέρια σας, στην κρίση σας. Φαντάζομαι θα θεωρήσετε πως το βρήκα αρκετά καλό για να κυκλοφορεί. Θα σας πω πως τελικά δεν είχα τη δύναμη να το κρίνω αμερόληπτα γιατί για μένα αποτελεί φόρο τιμής σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που ξέρουν να αγαπούν αληθινά, που πράγματι η ψυχή τους είναι γεμάτη καλοσύνη και μπορούν απόλυτα να αφοσιώνονται σε κάτι, σε κάποιον. Ένιωσα πως το στόχο του τον είχε καλύψει, πως το μήνυμά του ήταν ξεκάθαρο και επίσης ένιωσα και ανήμπορη για να το καταστρέψω. Αποτελεί άλλωστε ένα κομμάτι από εμένα, είναι δημιούργημά μου. Δεν είμαι λοιπόν εγώ εκείνη που θα κρίνει το αποτέλεσμα, τελικά, αλλά όλοι εσείς. Επαφίεμαι λοιπόν στην κρίση σας, ελπίζοντας να μη διαψεύσω τις προσδοκίες σας και ταυτόχρονα να τέρψω τις συνειδήσεις σας.
Ευαγγελία Στρατή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου