Ανάμεσα σε δύο Πατρίδες

Η πρεσβεία της Φινλανδίας σε συνεργασία με το Φινλανδικό Ινστιτούτο Αθηνών διοργανώνει την προβολή του ντοκιμαντέρ "Ανάμεσα σε δύο Πατρίδες" του Χρήστου Ν. Καρακάση στις 10 και 24 Νοεμβρίου 2011 στον κινηματογράφο του Ινστιτούτου Ζήτρου 16 Αθήνα

Ο μίτος σε βοηθάει να ξαναβρείς το δρόμο της επιστροφής. Προς τον τόπο που άφησες. Δεν ξέρεις όμως πώς να τον ξανανιώσεις τελείως δικό σου. Τον κοιτάς όπως κοιτάμε έναν παλιό έρωτα, κ...άτι γνώριμο που τώρα πια δεν μας ταράζει. Ίσως η αιώρηση ανάμεσα στις δύο χώρες να είναι η μόνη πραγματική πατρίδα. Το μεσοδιάστημα όπου βλέπεις να απομακρύνεται ένα κομμάτι γης από το παράθυρο και μαζί του οι άνθρωποι που το κατοικούν. Αναρωτιέσαι αν εσύ παραμένεις ο ίδιος. Ψάχνεις πάλι τα συστατικά της ταυτότητας σου. Από τι αποτελείσαι; Από τη μνήμη της αφής; Από τη μυρωδιά των δρόμων; Μήπως απ’ τις προθέσεις σου; Ίσως σκέφτεσαι τώρα να είμαι κάτι πέρα απ’ όλα αυτά. Κάτι μέσα σε όλα και κάτι έξω απ’ όλα. Από πάνω σου πέφτουν σαν τετράγωνα κομμάτια λάσπης οι απαγορεύσεις και τα λάθη κι ακόμη τα βλέμματα όλων όσων πίστευαν πως μπορούσαν να προβλέψουν τι μπορείς και τι όχι. Όλες οι δυνατότητες σου είναι πάλι εκεί. Λες και δεν τις έχασες ποτέ. Είσαι πάλι παιδί.

Το ταξίδι άρχισε 7 χρονών, όταν η οικογένειά μας αναγκάστηκε να πάρει το δρόμο της εξορίας, επί χούντας, γιατί μας ξεσπιτώσανε απ’ το σπίτι μας στο Ξυλόκαστρο κι απ’ τη θάλασσά μας και μας στείλανε στα βουνά της Τρίπολης για 7 χρόνια. Δυσμενή μετάθεση τη λέγανε τότε την εξορία. Κι ήταν ένα τραυματικό γεγονός, ένα τραύμα που πιστεύω ότι ήτανε σημαντικό γιατί μ’ έβαλε στην πορεία από μικρό κι έπαιξε ρόλο αργότερα στην απόφασή μου να εγκαταλείψω τις σπουδές μου στην Ελλάδα και να ψάξω να βρω τον κόσμο το δικό μου, έξω απ’ τα σύνορα της Ελλάδας.
Είναι πάρα πολύ συναρπαστικό αυτό το ταξίδι γιατί όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά που υπάρχει στην κουλτούρα, τόσο μεγαλύτερη είναι και η έλξη που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων αυτής της κουλτούρας. Η ζωή ταξιδεύοντας ήτανε κάτι διαφορετικό. Κατ’ αρχήν σου έδινε μια ελευθερία. Επειδή δεν ήσουνα σκλάβος της βαρύτητας. Ήσουνα συνέχεια στο δρόμο γνώριζες ανθρώπους, έπεφτες βέβαια και σε δύσκολες καταστάσεις, αλλά αυτό σ’ έκανε πιο δυνατό και βέβαια σου έδινε φτερά να πετάξεις και να πας όπου ήθελες. Λεφτά δεν χρειαζόντουσαν τόσα πολλά γιατί είχαμε τη λύση του interail. Κι έτσι με το που έφευγες από την Ελλάδα, είτε από Ιταλία είτε από Γιουγκοσλαβία, ήτανε σα να έβαζες φτερά επάνω σου και να πέταγες προς την ελευθερία. Κι έτσι από ένα σημείο και μετά επήλθε ανοστία, όχι ανοσία αλλά ανοστία, δεν υπήρχε ο νόστος. Ο νόστος που έχεις σαν ξένος σε ξένη χώρα. Υπήρχε κάτι το οποίο σε έκανε να σου λείπει η Ελλάδα όταν είσαι στη Φιλανδία και να σου λείπει η Φιλανδία όταν είσαι στην Ελλάδα. Αλλά σιγά-σιγά με το πέρα δώθε και τα χρόνια, και τις καταστάσεις και την εμπειρία, αυτό το πράγμα άρχισε να αποδυναμώνεται αυτός ο νόστος κι αισθάνεσαι όμορφα όπου κι αν είσαι. Εγώ ήμουνα τυχερός γιατί γνώρισα τους φιλέλληνες τους Φιλανδούς, τη μουσική, τον πολιτισμό κι έτσι βρήκα την Ελλάδα στη χώρα που με υιοθέτησε. Αυτοί οι άνθρωποι με βοήθησαν να βρω την Ελληνική ταυτότητα, και έγινα πατριώτης. Έλληνας πατριώτης στη Φιλανδία Ηλίας Μισσύρης ενας ελληνας ανάμεσα σε δύο πατρίδες»



Φωτογραφία
Χρήστος Καρακάσης
Ηλίας Μισύρης
Μουσική
MOLES BAND
ANEMOS
SOUVLAKI ORCHESTRA
Κείμενα-Απόδοση
Βασιλική Κάππα
Σενάριο-Σκηνοθεσία
Χρήστος Ν. Καρακάσης
duration 65min
Forma HD
Παραγωγή
KOYINTA Production (c) 2011
www.kouinta-production.gr

Iδρυμα του Φινλανδικού Iνστιτούτου Aθηνών
διεύθυνση: Ζήτρου 16
11742 Αθήνα
τηλ: +30 210 922 1152
Παρακαλούμε να κλείσετε θέση Τηλεφωνικά